Baby’s huilen altijd met een reden
Baby’s huilen altijd met een reden. Er is niet één baby die huilt om zijn ouders te pesten. Een baby huilt alleen als daar een reden voor is, een baby huilt namelijk ook liever niet, maar het is de duidelijkste manier van communiceren. De subtielere signalen die baby’s gebruiken om hun behoeften aan te geven moet je leren kennen, maar dan moet je ze wel kunnen zien of horen.
Baby’s worden vaak al vrij snel “op zichzelf” neergelegd in bed, box of kinderwagen en wij gaan door met ons eigen leven. Daardoor missen we vaak de eerste signalen en kan een baby dus niet anders dan gaan huilen. Sommige baby’s hebben pijn, last van reflux of een zeer nekje van een zware bevalling (KISS-Syndroom). Of “gewoon” krampjes die voor een baby ook ontzettend zeer doen. Maar het kan ook zijn dat een baby minder tastbare behoeften heeft zoals huidhonger, het gevoel van veiligheid en geborgenheid. Dit zijn óók zeer belangrijke levensbehoeftes voor een baby! Net zo belangrijk, zo niet belangrijker dan voeding en een schone luier. Blijft je baby ondanks voldoende voeding, huidcontact, warmte en geborgenheid huilen, zonder aanwijsbare reden? Ga dan op zoek naar de oorzaak van het ongemak. Een goede homeopaat of osteopaat kunnen je daarbij helpen.
Sommige baby’tje hebben het nodig om eventjes uit te huilen om de indrukken van de dag te verwerken. Er is echter een groot verschil tussen alleen laten huilen en veilig laten ontladen. Ook dan is het belangrijk dat je kindje zich veilig voelt. Geef hem de liefde die hij nodig heeft om veilig te kunnen ontladen.
Stress
We weten dat wanneer een huilende baby alleen gelaten wordt paniek en stress direct toeslaan. Zowel de hartslag als de bloeddruk stijgen dramatisch. Ook de hoeveelheid van het stressgerelateerde hormoon cortisol stijgt aanzienlijk. Onderzoek heeft uitgewezen dat er een grote dosis adrenaline en norepinefrine in het bloed komen. Deze hormonen worden aangemaakt bij stress, pijn en paniekaanvallen. Een baby huilend alleen laten veroorzaakt dus stress en paniek. Dit kan blijvende schade aan het brein veroorzaken. Dit is één van de redenen waarom het schadelijk is om een alleen gelaten baby langer dan 5 minuten te laten huilen. De stress zakt direct zodra jij je kleintje vasthoudt, hij je stem hoort of je aanwezigheid voelt. Maar het hormoon blijft nog lang na het kalmeren in hoge mate in het lichaam aanwezig. Als de cortisolspiegel vaak of lang verhoogd is, heeft dat een nadelige invloed op de ontwikkeling van de hersenen en daarmee ook op het latere leven van de baby.
De taal van je baby
Huilen geeft stress. Dat weten we nu wel, maar baby’s huilen nu eenmaal, toch? Klopt, baby’s kunnen nog niet praten en huilen lijkt hun enige vorm van communicatie. Toch geven baby’s al voordat ze gaan huilen verschillende signalen af waarmee ze proberen duidelijk te maken wat ze nodig hebben. Een baby die honger heeft zal gaan smakken, op de handjes sabbelen en zuigen en een ‘neh’ geluidje gaan maken. Wanneer je baby slaap begint te krijgen wenden ze hun blik af, ze vermijden oogcontact, beginnen te mopperen wat meer klinkt als ‘ohw’. Wanneer je kindje niet de rust en veiligheid voelt om in slaap te kunnen vallen zal het gaan huilen. En zo zijn er nog tal van signalen die een baby geeft om duidelijk te maken wat hij nodig heeft.
Observeer je kindje en probeer de taal van je kindje te ontcijferen. Voorkom dat je kindje moet gaan huilen om te krijgen wat het nodig heeft. De theorie dat huilen goed is voor de longetjes komt uit de tijd dat baby’s tussen de voedingen opgesloten werden in hun kamertje en net zo lang moesten huilen tot ze door uitputting en het opgeven van vertrouwen in slaap vielen…. Gelukkig weten we inmiddels beter.
Maar soms kan je niet voorkomen dat een baby begint te huilen. Het is lastig dat baby’s niet kunnen vertellen waarom ze huilen. Maar daar heeft moeder natuur iets op bedacht. Empathie, of in dit geval, het moedergevoel. Iedereen voelt wel iets wanneer een baby huilt, zéker (jonge) moeders. Dit werkt heel sterk bij je eigen kind, maar het komt toch ook geregeld voor als ik een onbekende baby hoor huilen, mijn maag ineen krimpt en ik spontaan toeschiet. Er is een baby in nood, de baby heeft iets nodig en mijn lijf wíl reageren. Volledig instinctief. Zó heeft de natuur het ook bedoeld.
