Laat maar huilen! Of liever niet?

Je kindje laten huilen als methode om je kleintje te leren om door te slapen. Een veel gehoord advies. Het laten huilen van je baby kan behoorlijke gevolgen hebben.

Het komt nog regelmatig voor dat als mensen horen dat wij onze kinderen nog bij ons in bed laten slapen en niet (alleen) laten huilen, ze zeggen ‘maar je eigen nachtrust is toch ook belangrijk’, ‘zo raken ze alleen maar verwend’ en ‘ach, wij hebben die van ons ook laten krijsen en die zijn daar ook niet slechter van geworden’. Maar is dat wel zo? Alle respect voor ieder zijn keuze, maar graag willen we toch even toelichten waarom wij er heel bewust voor kiezen om onze kinderen niet te laten huilen.

Waarom baby’s huilen

We beginnen maar weer even bij onze oorsprong. Negen maanden lang ben je heel dicht bij mama geweest. Je bent gewend aan de warmte die het moederlichaam geeft, de bewegingen en de geluiden van rommelende darmen, een kloppend hart en het gedempte geluid van moeders stem en die van de mensen om haar heen. Honger ken je niet, want via de navelstreng word je continu voorzien van de benodigde voedingsstoffen.
Maar dan…… word je geboren. Het licht is fel en het is koud. Je bent je eigen ledematen kwijt in de ruimte. Soms is het te koud en soms te warm. Geen constante stroom van voeding meer maar een lege maag…. Honger! En dan moet je wachten tot het je aangeboden wordt, omdat de grote mensen je subtiele signalen niet begrijpen, of simpelweg negeren omdat het nog geen tijd is. Tijd ken je niet, je kent alleen je fysieke basisbehoeften. Het enige wat jij wil is warmte, voeding en veiligheid en daarvoor heb je maar één ding nodig: Mama!

Mama

Maar mama is bezig met andere dingen. Mama denkt dat je alleen in een bedje moet slapen en een ritme nodig hebt. Jij wil helemaal niet alleen in een bedje slapen, dat bed is groot, koud en eng… Jij wil slapen bij mama, dicht tegen haar aan, veilig in haar armen, bij het vertrouwde geluid van haar hart.
Mama denkt dat het beter is om je te laten huilen, zodat je leert dat je in je eigen bed hoort te slapen. Maar jij voelt je onveilig in dat grote bed, je hebt het koud en je mist mama. Je huilt, je huilt om mama, maar mama komt niet… Je huilt en huilt, je gaat steeds harder huilen omdat je denkt dat mama je niet hoort, maar mama komt niet. Na lang huilen ben je zo moe, je hoofd bonkt van het huilen en je keel doet zo’n pijn van het gillen dat je het opgeeft. Je bent kapot, gebroken, gefrustreerd, verdrietig en wanhopig en valt in slaap…
Mama denkt dat het gelukt is, je bent stil en in slaap gevallen. Maar in werkelijkheid heb je het vertrouwen in mama opgegeven. Ze komt niet als ik haar nodig heb, ze is er niet meer en ze zorgt niet voor mij… Is dat het signaal dat je aan je baby wilt afgeven? ‘Ik hoor je wel, maar als je me nodig hebt kom ik niet en ben ik er niet voor je. Je lost het zelf maar op.’

Baby’s huilen met een reden

Baby’s huilen altijd met een reden, óók “huilbaby’s”! Er is niet één baby die huilt om zijn ouders te pesten. Een baby huilt alleen als daar een reden voor is, een baby huilt namelijk ook liever niet, maar het is een van de duidelijkste manieren om te communiceren.
De subtielere signalen die baby’s gebruiken om hun behoeften aan te geven moet je leren herkennen, maar dan moet je ze ook wel kunnen zien of horen. Baby’s worden vaak al vrij snel ‘op zichzelf’ neergelegd in bed, box of kinderwagen en wij gaan door met ons eigen leven. Daardoor missen we vaak de eerste signalen en kan een baby dus niet anders dan gaan huilen.
Sommige baby’s hebben pijn, last van reflux, of een zeer nekje van een zware bevalling (KISS-Syndroom). Of ‘gewoon’ krampjes die voor een baby ook ontzettend zeer doen. Maar het kan ook zijn dat een baby minder tastbare behoeften heeft zoals huidhonger, het gevoel van veiligheid en geborgenheid. Dit zijn óók zeer belangrijke levensbehoeftes voor een baby! Net zo belangrijk, zo niet belangrijker dan voeding en een schone luier. Blijft je baby huilen ondanks voldoende voeding, huidcontact en geborgenheid, zonder aanwijsbare reden? Ga dan op zoek naar de oorzaak. Een goede homeopaat of osteopaat kunnen je hierbij helpen.

Waarom wij onze kinderen niet laten huilen

Dat het laten huilen van een baby niet gezond is, is ondertussen al vele malen wetenschappelijk bewezen. Tóch krijgen jonge ouders nog regelmatig de adviezen om het kleintje maar te laten huilen. Wij hebben een aantal goede redenen om dat toch vooral niet te doen.

Stress
We weten dat wanneer een huilende baby alleen gelaten wordt paniek en stress direct toeslaan, zowel de hartslag als de bloeddruk stijgen drastisch. Ook de hoeveelheid van het stress gerelateerde hormoon cortisol stijgt aanzienlijk.
Onderzoek heeft uitgewezen dat er tevens grote dosis adrenaline en norepinefrine in het bloed komen. Deze hormonen worden aangemaakt bij stress, pijn en paniekaanvallen. Een baby huilend alleen laten veroorzaakt dus stress en paniek, en kan blijvende schade aan het brein veroorzaken. Dit is één van de redenen waarom het schadelijk is om een alleen gelaten baby langer dan vijf minuten te laten huilen. De stress zakt direct zodra jij je kleintje vasthoudt, hij jouw stem hoort of jou voelt. Maar het hormoon blijft nog lang na het kalmeren in hoge mate in het lichaam aanwezig. Als de cortisolspiegel vaak of lang verhoogd is, heeft dat een nadelige invloed op de ontwikkeling van de hersenen en daarmee ook op het latere leven van de baby.

Veilige hechting
Dicht bij de moeder krijgt een baby warmte, bescherming en voedsel en dat zorgt voor een optimale ontwikkeling van zijn hersenen. De huid van de moeder is voor de baby de natuurlijke omgeving en zowel lichamelijk als geestelijk is het voor hem de gezondste plek om te zijn.
Baby’s zijn volledig afhankelijk van hun ouders en hebben het simpelweg nodig dat er responsief op hun signalen gereageerd wordt om te overleven. Op basis daarvan ontwikkelt het kind een basisvertrouwen. Door in te gaan op de behoeftes van je baby, leer je hem dat je er voor hem bent, dat je voor hem zorgt en dat hij op je kan vertrouwen. Dat is heel belangrijke voor een stabiele emotionele ontwikkeling nu en op latere leeftijd.
Een veilige hechting is van levensbelang voor een kind. Kinderen die zich veilig voelen ontwikkelen zich beter. We kunnen nog veel meer vertellen over het belang van veilige hechting, maar dat komt een andere keer wel. Een baby kan je niet verwennen met te veel liefde en aandacht, liefde en aandacht zijn van levensbelang.

Onze natuur
Het is lastig dat baby’s niet kunnen vertellen waarom ze huilen. Maar daar heeft moeder natuur iets op bedacht. Empathie, of in dit geval, het moedergevoel. Iedereen voelt wel iets wanneer een baby huilt, zéker (jonge) moeders. Dit werkt heel sterk bij je eigen kind, maar het komt toch ook geregeld voor als je een onbekende baby hoort huilen. Er is een baby die iets nodig heeft en je lichaam wíl reageren. Volledig instinctief. Zó heeft de natuur het ook bedoeld. En daar zouden we veel meer naar moeten luisteren.

Moraal van dit verhaal. Luister naar je gevoel, reageer op je kind, hij heeft je nodig!

*Kids don’t spoil, food does*