Westers moederen
Het kan niet vaak genoeg gezegd worden: De natuurlijke (oer)behoeften van onze baby’s bestaan uit voeding, warmte, veiligheid en geborgenheid. Mensenbaby’s zijn de eerste tijd enorm afhankelijk van hun moeder. Ze hebben hun moeder nodig om regelmatig kleine slokjes suikerrijke moedermelk te drinken. Ze hebben lichaamscontact nodig om hun zenuwstelsel te kunnen ontwikkelen. Ze hebben de warmte en veiligheid van hun moeders lichaam nodig. En ze hebben fysiek en emotioneel contact nodig om zich geliefd te voelen. Maar hier in het westen lijkt dat niet te norm. We doen juist zo ons best om on ze kleintjes zo snel mogelijk onafhankelijk te laten worden. Waar komt dat dan vandaan?
PRODUCTIVITEIT VS MOEDEREN
Door de industriële revolutie is onze houding tegenover onze kinderen drastisch veranderd. De verwachtingen en druk van de maatschappij voor de productiviteit van ieder mens, dat in staat was om te werken, was enorm. Een aanhankelijke baby, die een moeder belemmerd om haar werk te kunnen doen, past daar niet bij. De productiviteit van moeder kwam boven haar zorgplicht te staan. Dit heeft ervoor gezorgd dat we onze natuurlijke, aangeboren ouderschapsskills hebben losgelaten en op zoek zijn gegaan naar manieren om zo snel mogelijk onafhankelijkheid van onze baby’s te creëren.
Veel kinderen begonnen al heel vroeg met werken. In de industrie of in de zorg voor hun jongere broertjes en zusjes. Onafhankelijkheid werd geprezen. Moeders werden aangemoedigd om hun baby’s vooral te laten huilen en niet te snel op te pakken, uit angst voor aanhankelijke, verwende baby’s die te veel tijd en aandacht van hun moeder gingen vragen. Want dat gaat ten slotte ten koste van de productiviteit. ‘Te veel’ liefde en aandacht werd gezien als iets slechts. Men dacht dat te veel fysiek en emotioneel contact leidde tot zwakke kinderen. Dit gedachtegoed is de aanleiding geweest van onze huidige, westerse kijk op ouderschap.
DE REVOLUTIE GAAT DOOR
Inmiddels is de noodzaak om onafhankelijkheid te creëren niet meer zo hoog en zijn we ons ook bewust geworden van de prijs die we betalen voor vroege onafhankelijkheid. Kinderen die op jonge leeftijd grotendeels onafhankelijk zijn van ouderlijke zorg krijgen niet de mogelijkheid om zich fysiek en sociaal verder te ontwikkelen. De liefde en nabijheid van het moederlichaam heeft er in de eerste plaats voor gezorgd dat we ons hebben weten te ontwikkelen tot de intelligente wezens die we nu zijn. Door baby’s en kinderen die nabijheid te ontzeggen, ontzeggen we hen ook de mogelijkheid om zich veilig en liefdevol te ontwikkelen tot de beste versie van zichzelf. We weten dat liefde, sociaal contact en nabijheid ontzettend belangrijk zijn voor de ontwikkeling en toch houdt de ontwikkeling van hightech snufjes, om maar zo snel mogelijk onafhankelijkheid te creëren, niet op. Zelf-wiegende kussens die het moederlichaam vervangen, kinderwagens die met een gadget en een app op je telefoon automatisch heen en weer worden gewiegd, houders waarmee we onze baby’s in hun Maxi-Cosi zelf uit de fles kunnen laten drinken. Waar houdt het op?
NATUURLIJK JE KLEINTJE DICHTBIJ
Wat mij betreft is het enige hulpmiddel dat je echt nodig hebt om je kleintje veilig en liefdevol op te laten groeien een draagdoek. Nabijheid, liefde en fysiek contact zijn de belangrijkste voorwaarden om sociaal en emotioneel sterk te ontwikkelen. Door onze baby’s structureel een gevoel van veiligheid en geborgenheid te geven, geven we ze de kans om hun hersenen verder te laten ontwikkelen en op te laten groeien tot sterke, emotioneel stabiele, zelfverzekerde en liefdevolle volwassenen. Daar hebben we al die gadgets niet voor nodig. Sterker nog, al die gadgets beperken onze kleintjes in hun groei.
